Ik heb me sterk gemaakt voor de ouderpijler. Mijn inzet voor de ouders heeft geresulteerd in het inzicht dat je een duidelijke scheiding moet maken tussen het Agora-ouder zijn en het participeren als Agora-ouder. Agora-ouderschap is nodig om Agora ook effectief te kunnen ondersteunen als ouder en ouderparticipatie geeft uitdrukking aan het deel uitmaken als ouder door jezelf 'in te brengen' in de leeromgeving van de Agora-kinderen. Ook ouders moeten ontscholen -net als onderwijsbevoegden en kinderen- om hun rol vinden en dat vergt begeleiding. Als je wil dat ouders participeren in de leeromgeving van kinderen, dan moet je dat organiseren. Agora vraagt om een passende (netwerk)organisatie en om de aanwezigheid van vaardigheden om 'it takes a whole village to raise a child' uit te kunnen voeren.

Na tien jaar bestaan van Agora kan ik niet zeggen dat Agora af is. Er is nog geen complete volledig uitontwikkelde Agora-school. We worstelen nog steeds met het examen dat het tegenovergestelde is van waar Agora voor staat en daarmee een groot compromis is in de uitvoering van de Agora-filosofie. Er zijn thema's die me aan het hart gaan en waarover ik niet uitgesproken ben: een effectieve interne organisatie, de benodigde cultuurverandering voor een passende leeromgeving, de inzet van verandermanagement om daar te komen en het neerzetten van de ouderparticipatie in een netwerkorganisatie. 

Tot mijn grote spijt vind je het woord 'Agora-ouder' alleen nog in mijn boek. Zowel de Vereniging voor Agora onderwijs als de individuele scholen hebben het er niet over. Ouderparticipatie is nergens organisatorisch zo uitgewerkt dat het een blijvende, serieuze pijler in de leeromgeving van Agora-kinderen is. In de praktijk leunt de ouderparticipatie vooral op de inzet van vrijwilligers en de beschikbare tijd van coaches (die er vaak niet meer is als de school groeit) waardoor zowel professionaliteit als continuïteit een vraagteken zijn en blijven. Daarmee kan ik dan ook niet zeggen dat Agora haar belofte over de participatie van ouders in praktijk waarmaakt en inziet als kritische succesfactor voor haar voortbestaan.

Ik heb vooral de afgelopen maanden ontdekt, na het verschijnen van mijn boek en het praten erover, dat wat ik heb meegemaakt in mijn eerste jaren als Agora-ouder niet meer als vanzelfsprekend aanwezig is. Ik heb het geluk gehad het pionieren van Agora mee te maken. Daarin zit niet alleen de innovatieve flow, maar vooral de puurheid van de visie. Voelbaar en zichtbaar in het kleine team van coaches die Agora in hun bloed hadden zitten. Ouders die durfden te pionieren en meegenomen werden in hun verwachtingen door de school. En kinderen die bewust kozen voor Agora, hun eigen plek vonden in de coachgroepen en zo bevestigden dat Agora kon werken met de unieke benadering van kinderen in niet homogene groepen. Die sparkle vind je terug in mijn boek 'Help, ik word Agora-ouder!' en geeft weer hoe ik de puurheid van Agora heb ervaren.

Stoppen betekent, dat ik geen verzoeken meer aanneem voor het zijn van spreker, deelnemer aan panels of symposia, boekpresentaties, ouder-avonden of een andere vorm van betrokkenheid. Er zijn vele ouders geweest afgelopen maanden die op eigen initiatief het boek hebben gekocht, naast de twee scholen die het communitybreed inzetten. Ik wens hen van harte toe het boek te kunnen inzetten om Agora krachtiger te maken. De kleine voorraad boeken die er nog is blijft te koop voor nieuwe, op te starten scholen. Mocht jij als initiatiefnemer of startende school interesse hebben, mail me dan via onderstaande link.