Het nieuws van de dag

Al op de lagere school werd ons ingepeperd om de wereld bij te houden door het volgen van het nieuws en het lezen van de krant. Ik had er een broertje dood aan. Dat was niet minder op de middelbare school. Niet dat ik niet graag las, maar al dat dood en verderf waar ik niks aan kon doen, ik werd er moedeloos van. Ik ben nooit zo'n goede nieuwsvolger geweest en heb zelfs lange tijd het nieuws gemeden onder het mom van 'dit is een goede dag' als ik de wereld misére niet in me hoefde op te nemen.

Het veranderde met de Coronapandemie. Ik wilde het nieuws uit eerste hand horen en er zelf iets van vinden. Dat gaf ook aanleiding om uit te dragen wat ik ervan vond en ik startte met 'kijk op de wereld' op deze website. Het leidde er zelfs toe dat ik kort achter elkaar twee keer de opiniepagina haalde van de Volkskrant met een ingezonden stuk. Wat ik wel ontdekte, is dat de actualiteit bepalend is voor de waarde van je stuk, niet de achtergrond...

Dat was tijdens corona trouwens een bijzondere ervaring, het nieuws proberen te volgen. Wat was nu 'de waarheid'? Moest ik de reguliere media blijven volgen of dat 'andere nieuws'? Van een aantal vrienden ontving ik regelmatig berichten van 'ander nieuws', veelal boodschappers en kanalen met informatie die gemeden werden door de 'factcheckers' van Meta.

Het maakte vaak dat ik met regelmaat door de bomen het bos niet meer zag en me tegelijkertijd argwanend afvroeg wat er nu waar zou kunnen zijn en wat niet? Ik ontdekte dat de meest reguliere media - apps en kranten - elkaar veel napraten als je alleen al de koppen en de inleidende teksten las. In het bijzijn van journalisten vroeg ik me hardop af waar hun neus voor onderzoeksjournalistiek was gebleven en hun vakethiek? 

Met de boodschap van Mark Zuckerberg dat hij stopt met zijn factcheckers moeten we ons niet zo druk maken. We hebben geen factcheckers nodig die voor ons bepalen wat ons wereldbeeld dient te zijn. Ik word ondertussen doodmoe van al het gecanceld en het in handen van commerciële bedrijven leggen van wat ik wel of niet mag lezen en wat er wel of niet 'geoorloofd' is. Ik raak verveeld door de logaritmen van vele platformen die mijn natuurlijke nieuwgierigheid ondermijnen ook eens iets te lezen wat niet op basis van criteria me voorgeschoteld wordt.

Bovendien ben ik van mening dat je niet alles voor zoete koek moet slikken. Niet van de reguliere media en ook niet van het 'andere nieuws'. Het is belangrijk in het kader van vrijheid om onze eigen gedachten ergens over laten gaan. Ons verwonderen, zowel positief als negatief en onze eigen kijk op de wereld laten schuren en schaven door iets anders te horen en te lezen. Om onze eigen mening te vormen betekent ook dat je je wereldbeeld bijstelt, we leren immers van en met elkaar? 

Wat me vier weken de krant lezen heeft opgeleverd? De eerste dagen verdween de krant vaak met maar 5% gelezen artikelen in de doos van het oud papier, maar inmiddels merk ik dat het papier in de hand toch meer lokt dan het via een klein beeldschermpje op je telefoon het doornemen van de app. Er zit in ieder geval geen logaritme op, al lees ik natuurlijk wel bewust de Volkskrant. Het voorgeschoteld krijgen van de hele krant leidt ertoe dat ik meer geprikkeld wordt ook artikelen te lezen die niet voor mij geselecteerd zijn of alleen de koppen te lezen en veel te stippen. Ik blijf me daarbij bewust dat het niet 'de' waarheid hoeft te zijn en de informatie net zo goed gefilterd is, maar... we gaan nog even door met de krant lezen nu ook Trouw - ook onderdeel van DPG Media - vier weken lang voor € 4 in mijn postbus belandt. Wat denk je, zou het veel uitmaken voor 'kijk op de wereld'?