De Tweelingziel-ontmoeting

Toen ik er verhalen over hoorde kon ik er weinig mee. Zoals ik het kon ervaren was het een verliefdheid en het niet maken van een keuze voor wel of geen relatie. Een soort van spirituele bouquetreeks. Mijn overtuiging was, dat als je met je beide voeten op de grond staat, je dat niet overkomt. Inmiddels weet ik wel beter.

Het fenomeen tweelingziel bevindt zich voor mij in de energetische magische wereld. Waarom ontmoet je je tweelingziel? Een ontmoeting met je tweelingziel heeft als bedoeling om binnen in jezelf je eigen heelheid te ontdekken en opnieuw verbinding te leggen met jezelf. Je herkent als het ware ‘je andere helft’ in de ander door het ervaren van resonantie en symbiose en tegelijkertijd spiegelt en confronteert je tweelingziel jou met delen die je in jezelf mist en bij de ander aanwezig zijn. Naast de herkenning van dezelfde golflengte trigger je dus elkaar in de delen van jezelf die geheeld mogen worden. Helaas kun je elkaar daar niet echt in ondersteunen. Je bent als het ware elkaars aanvullende deel als ook elkaars tegenpool.

Ik heb mensen wel eens horen vertellen over het ontmoeten van hun tweelingziel. Wat me daarin vooral opviel was hoe overweldigend mooi en pijnlijk de verhalen tegelijkertijd waren. Zover als ik het kon volgen haalde ik er een verhaal uit van een ontmoeting met verliefdheid als gevolg waaraan geen gehoor kon worden gegeven. Die verhalen leken oneindig door te kunnen gaan, zonder duidelijk einde. Ik reageerde dan allergisch ‘maak nou een keuze en leg je daarbij neer’, en hoopte dat het mij nooit zou overkomen. 

Een aantal jaren geleden las ik een boek met mooie verhalen over onvoorwaardelijke liefde. De verhalen vertelden over liefde losgekoppeld van gender, lust en seks voor de seks. Verhalen die verder gingen dan de wijze waarop wij in onze maatschappij liefde hebben vastgelegd in allerlei geschreven en ongeschreven regels over relaties. In deze verhalen ging het over echt met elkaar verbinden en dat gaf me ergens een herkenbaar gevoel van rust en vrede. Het ervaren van eenheid in jezelf en in het geheel, tegelijkertijd. Helaas weet ik de titel en de auteur van het boek niet meer.

Tijdens een sprookjesachtige markt rondom kasteel Limbricht een aantal jaren geleden, ontmoette ik iemand die met kruiden werkte. In dit contact merkte ik een allesomvattend gevoel van eenheid, dat zich in mij nestelde als rust en vredigheid aan de ene kant en onuitputtelijke energie anderzijds. Het is een gevoel van deel uitmaken van iets groters waarin je als nietig onderdeel een plek hebt. Dat je verbonden bent.

En toen kwam ik iemand tegen die mij een gevoel van herkenning gaf dat ik nog niet eerder had ervaren. Ik was op zoek naar een stuk bewustwording en zocht mensen op die mij inspireerden. Ik stond voor mijn gevoel stil in mijn ontwikkeling en draaide kringetjes om dezelfde thema’s. Mijn vurige wens was om uit die cirkel van herhaling te stappen. Toen kwam ik hem op die weg tegen. Iemand waarmee ik een kennismakingsgesprek had gepland ter inspiratie.

Na die ontmoeting kon ik niet meer terug. Ergens ‘wist’ ik dat de ontmoeting ‘de bedoeling’ was. Het voelde alsof iemand een schatkist had geopend waar ik even en blik in mocht werpen en die vervolgens weer dichtging. Ik moest er iets mee. Na de kennismaking stapte ik in een coachingstraject! Ik zag een kans om mijn cirkel te doorbreken en wilde dat vreemde gevoel van ‘thuiskomen’ dat me energie en hoop gaf niet missen en blijkbaar verder onderzoeken. Ik kon het namelijk niet verklaren. Ik was in de verbinding met hem in staat mijn spinnenweb aan overtuigingen en conditioneringen aan de oppervlakte te laten komen. Mijn hoofd en hart leken het te begrijpen. In de verbinding kon ik een gevoel van eenheid ervaren dat ik al eerder had gevoeld, maar nooit lang duurde. Bij hem voelde ik een gouden lijntje van verbinding dat me een gevoel van onvoorwaardelijke liefde deed ervaren en het deel uitmaken van een groter geheel. Toch was er op de achtergrond tegelijkertijd een krachtig gevoel van afgescheiden te zijn aanwezig. Vooral als ik niet in contact met hem was. Toen stopte de verbinding, het contact werd verbroken. De fysieke verbinding was weg en dat maakte, dat ik trauma’s van hechtingsproblematiek opnieuw ervoer. Letterlijk in mijn lijf. Waar mijn hoofd en hart het al lang begrepen meldde mijn lijf zich met emoties die als een tsunami over me heen gingen. Ik had tijd nodig om ze echt te durven voelen en aanwezig te laten zijn.